Jesteśmy zakonem kontemplacyjnym, o ścisłej klauzurze. Prowadzimy życie monastyczne według Reguły św. Benedykta. Jej cechami charakterystycznymi są: chrystocentryzm, życie wspólnotowe, równowaga między modlitwą i pracą ("Ora et labora"). Podobnie jak w całej rodzinie benedyktyńskiej, szczególne miejsce w ciągu dnia zajmuje wspólna modlitwa brewiarzowa oraz lectio divina - modlitewne zgłębianie Pisma Świętego. Oddajemy Panu chwałę w imieniu całego Kościoła, w imieniu wszystkich naszych sióstr i braci: tych, którzy się modlą, i tych, którzy modlić się nie mogą lub nie chcą; ogarniamy naszą modlitwą wszystkich ludzi, ich radości, troski i cierpienia.

Założycielka naszego Instytutu, Służebnica Boża Matka Mechtylda od Najświętszego Sakramentu, w benedyktyńskim chrystocentryzmie uwypukliła Misterium Paschalne Jezusa Chrystusa, ukryte w tajemnicy Eucharystii. Szczególnym charyzmatem Benedyktynek-Sakramentek jest kult Najświętszego Sakramentu w czasie Mszy świętej oraz podczas osobistej adoracji, w duchu wynagrodzenia za grzech, niewdzięczność, obojętność i brak czci. Jedynie Chrystus może godnie wielbić Ojca i wynagradzać Mu, my zaś pragniemy uczestniczyć w Ofierze, którą Chrystus składa na uwielbienie Ojca i dla zbawienia świata, wielbić i czynić zadość Chwale i Świętości Boskiego Majestatu w Najświętszym Sakramencie Ołtarza.

Specyficzną praktyką w naszym Instytucie jest "reparacja". Każdego dnia kolejno jedna z mniszek adoruje Pana Jezusa w duchu wynagrodzenia przez kilka godzin, zaczynając od Mszy świętej konwentualnej. Wewnętrzną realizacją ślubu nieustającej adoracji jest adoracja Boga w swoim sercu także po opuszczeniu chóru zakonnego, stąd skupienie i milczenie w naszych klasztorach.

Jesteśmy zakonem kontemplacyjnym, o ścisłej klauzurze. Prowadzimy życie monastyczne według Reguły św. Benedykta. Jej cechami charakterystycznymi są: chrystocentryzm, życie wspólnotowe, równowaga między modlitwą i pracą ("Ora et labora"). Podobnie jak w całej rodzinie benedyktyńskiej, szczególne miejsce w ciągu dnia zajmuje wspólna modlitwa brewiarzowa oraz lectio divina - modlitewne zgłębianie Pisma Świętego. Oddajemy Panu chwałę w imieniu całego Kościoła, w imieniu wszystkich naszych sióstr i braci: tych, którzy się modlą, i tych, którzy modlić się nie mogą lub nie chcą; ogarniamy naszą modlitwą wszystkich ludzi, ich radości, troski i cierpienia.

Założycielka naszego Instytutu, Służebnica Boża Matka Mechtylda od Najświętszego Sakramentu, w benedyktyńskim chrystocentryzmie uwypukliła Misterium Paschalne Jezusa Chrystusa, ukryte w tajemnicy Eucharystii. Szczególnym charyzmatem Benedyktynek-Sakramentek jest kult Najświętszego Sakramentu w czasie Mszy świętej oraz podczas osobistej adoracji, w duchu wynagrodzenia za grzech, niewdzięczność, obojętność i brak czci. Jedynie Chrystus może godnie wielbić Ojca i wynagradzać Mu, my zaś pragniemy uczestniczyć w Ofierze, którą Chrystus składa na uwielbienie Ojca i dla zbawienia świata, wielbić i czynić zadość Chwale i Świętości Boskiego Majestatu w Najświętszym Sakramencie Ołtarza.

Specyficzną praktyką w naszym Instytucie jest "reparacja". Każdego dnia kolejno jedna z mniszek adoruje Pana Jezusa w duchu wynagrodzenia przez kilka godzin, zaczynając od Mszy świętej konwentualnej. Wewnętrzną realizacją ślubu nieustającej adoracji jest adoracja Boga w swoim sercu także po opuszczeniu chóru zakonnego, stąd skupienie i milczenie w naszych klasztorach.

Wzorem i strażniczką naszej wierności w oddaniu się Bogu jest Maryja, Matka Boża. Matka Mechtylda oddała Jej pod szczególną opiekę cały Instytut, każdy klasztor i każdą jego mniszkę, obierając Ją na zawsze jedyną Ksienią, czyli Matką i Najwyższą Przełożoną naszych klasztorów.

"Uważałyśmy, że najdoskonalszym sposobem utrzymania trwałości Instytutu oraz wierności adoracji Najświętszego Sakramentu Ołtarza jest powierzenie go Najświętszej Matce Bożej."

(z naszych Konstytucji)

"Biegnijmy, biegnijmy do Najświętszego Sakramentu! Starajmy się nasycić nieskończone pragnienie Serca Bożego."

(Z pism Matki Mechtyldy)